Kirchenfenster mit Pfingst-Motiv von Hans Stocker in der katholischen Kirche St. Peter in Büsserach (Solothurn, Schweiz) © Roland Zumbuehl / CC BY-SA 4.0
Als een lopend vuur
Zeven maal zeven dagen na Pasen, op de Pinkster – dat wil letterlijk zeggen: op de vijftigste dag na het feest van de opstanding, móét er wel iets spectaculairs gebeuren. Zeven dagen vormen al een veelbelovende periode en het zevenvoud hiervan doet de spanning helemáál ten top stijgen. Als nú de grote doorbraak niet plaatsvindt, als nú de nieuwe tijd niet aanbreekt –. En inderdaad, hoor maar, zie maar: ´En eensklaps kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en vulde het gehele huis, waar zij gezeten waren; en er vertoonden zich aan hen tongen als van vuur –‚ (Handelingen 2:2-3).
Wat er met Pinksteren zo laaiend uitkwam, zat er sinds de opstanding van Jezus al dik in. Het broeide al weken en tenslotte barst het naar buiten. Want het kon natuurlijk niet bij de opstanding van Jezus blijven. Hij was de eersteling en dat hield in, dat er nog heel wat zou volgen. Afgezien van Jezus, vertoonde de akker van de wereld op de Paasmorgen nog geen enkel teken van leven. De tijd van de grote oogst moet nog komen. Er moet nog van alles kiemen en rijpen. Maar op een goed moment zal duidelijk worden, wat er aan de opstanding van Jezus allemaal mag vastzitten. Na verloop van tijd zal de toon, die Jezus als de eersteling zo hoopvol aangaf, uitmonden in een alles en allen omvattende symfonie.
Op de eerste Pinksterdag in Jeruzalem blijkt, dat Jezus er niet meer alléén voorstaat. De Geest, die Hem zo bezielt, bezielt nu ook zijn leerlingen, en behalve zijn leerlingen iedereen, die ook maar een beetje in de buurt komt. De Geest is niet meer te houden, als een lopend vuur doet Hij de ronde, overal springen vonken over. De kring wordt almaar groter, steeds meer mensen raken onder de invloed van Jezus en gaan participeren in de beweging, waartoe Hij het initiatief nam. Het is een vurige bedoening, daar in Jeruzalem, het heil is niet van de lucht, de opstanding van Jezus blijkt goed te zijn voor de opstanding van duizenden en duizenden.
Met Pinksteren dringt het tot de leerlingen door, waar het Jezus in feite om begonnen was. Onweerstaanbaar bepaalt de Geest hen daarbij. En ze hebben er niet van terug. Spontaan verbinden ze zich aan de zaak van de Opgestane. Zíjn mentaliteit is hún mentaliteit, zijn liefde voor het Koninkrijk, hún liefde voor het Koninkrijk.
Hans Bouma
Dus ik besta – Brevier
