Bijbels vertrouwen

Naar aanleiding van Daniël 6

We leven in een bijzondere tijd, een situatie zoals niemand van ons die heeft meegemaakt. Het coronavirus heeft in nauwelijks een jaar tijd heel veel teweeggebracht. Alles wat vroeger normaal en vanzelfsprekend was, lijkt alweer oneindig lang geleden. Wanneer was het voor het laatst dat je iemand een hand gaf, een omhelzing, een knuffel? Dat we gewoon op een prettige en ontspannen manier bij elkaar konden zijn, zonder het idee dat het fout en onverantwoord was? Vergeleken met een jaar geleden leven we in een nieuwe en in veel opzichten totaal andere werkelijkheid.

Een stem zal ons roepen: Ik open
hemel en aarde en afgrond.
En wij zullen horen
en wij zullen opstaan
en lachen en juichen en leven.

Huub Oosterhuis, Lied 608

Daniël leefde als balling in een ver land, misschien ligt daar wel een parallel met onze situatie. Een tijd die we niet kennen. Ik merk in mijn contacten met mensen heel veel angst en onzekerheid. Waar leidt dit naar toe en hoe loopt dit af? Zullen we ooit nog weer in een toestand terechtkomen die ‘normaal’ is?

Daniël kwam terecht in de put, gestraft omdat hij trouw bleef aan zijn God. Een donkere plek, waar je geen hoop hebt en waar geen uitzicht is dat je er ooit uit zult komen. De leeuwen die grommend om je heen draaien, zoals je soms alle uitzicht ontnomen wordt en dat het aan alle kanten donker en dreigend lijkt te zijn. Ten dode opgeschreven en geen sprankje hoop en houvast.

Toch is het verhaal meer dan alleen donkerheid en somberheid. De put gaat open en Daniël krijgt weer het licht te zien. Hij blijft ongedeerd, ondanks de gevaren die hem omringen. Door de hoop op God komt hij weer levend naar boven. Hij vindt kracht en troost in de woorden van God die hij van jongs af aan heeft geleerd en gekend. Het Bijbelse vertrouwen dat het na het donker weer licht wordt. En ook al is het moeilijk om dat altijd voor ogen te hebben, laten we elkaar (en onszelf!) als gemeente van Jezus Christus daar maar telkens weer opnieuw aan herinneren. De hoop die ons moed geeft, die ons doet leven.

Ds. Jan Adriaanse