Witte Donderdag

Op Witte Donderdag herdenken wij, dat Jezus voor de laatste keer met zijn discipelen aan tafel ging. Hun laatste Avondmaal, waar ze brood en wijn met elkaar deelden; waarbij Jezus aan hen vroeg om dit te blijven doen en daarbij hem te gedenken. Het Avondmaal is één van onze sacramenten. Ook wij gedenken Jezus, zijn lijden en sterven wanneer wij tijdens het Avondmaal brood en wijn met elkaar delen.

Momenteel is het vanwege de maatregelen die tegen de verspreiding van het coronavirus getroffen zijn, niet mogelijk om naar de kerk te gaan. Het is voorlopig ook niet mogelijk om samen het Avondmaal te vieren. Dat is wel een hele nieuwe, vreemde en verdrietige ervaring. Geen Avondmaalsviering, zelfs niet op Witte Donderdag. Wij beleven, dat wij in een tijd waarin de behoefte naar troost en bemoediging groot is, niet naar de kerk kunnen gaan. En niet samen het Avondmaal kunnen vieren. Dat is een groot gemis.

Maar wij ontdekken nu wel, dat er door creatieve ideen ook andere manieren zijn om toch samen het geloof te kunnen beleven en te belijden. Bijvoorbeeld door het gebruik van verschillende media, die ons met elkaar “verbinden”, door het volgen van kerkdiensten via de tv, door een nieuwsbrief of door het lezen van de meditatie van onze predikanten, die wekelijks wordt verstuurd. En door initiatieven die ondersteuning aanbieden voor mensen die hulp nodig hebben.

Misschien moeten we er ons weer meer bewust van zijn dat wij óók door het gebed, onze voorbede en het lezen uit de Bijbel in contact blijven met God en met de mensen. Op Witte Donderdag wordt er door heel veel mensen die verspreid over de hele wereld wonen, het verhaal van het pesachmaal gelezen. Dat is toch indrukwekkend: dat wij zo door ons geloof met elkaar verbonden zijn – wereldwijd. En dat wij er zeker van mogen zijn dat God bij ieder van ons is.

Wij kunnen vandaag niet in een kerkdienst of in een gesprekskring bij elkaar komen om Gods Woord te horen, te lezen, samen te zingen of het Avondmaal te houden. Wat wij vandaag wel kunnen doen is het verhaal over het pesachmaal te lezen. Daardoor worden wij er aan herinnerd, dat wij waar dan ook ter wereld, uitgenodigd zijn en uitgenodigd blijven om met elkaar het Avondmaal te vieren – alhoewel het misschien nog een tijdje kan duren voordat we dit weer samen kunnen doen.

Marja Kretschmann-Weelink

Het pesachmaal · Lucas 22,14-20

14 Toen het zover was, ging hij samen met de apostelen aanliggen voor de maaltijd.

15 Hij zei tegen hen: ´Ik heb er hevig naar verlangd dit pesachmaal met jullie te eten voor de tijd van mijn lijden aanbreekt.

16 Want ik zeg jullie: ik zal geen pesachmaal meer eten voordat het zijn vervulling heeft gevonden in het koninkrijk van God.´

17 Hij nam een beker, sprak het dankgebed uit en zei: ´Neem deze beker en geef hem aan elkaar door.

18 Want ik zeg jullie: vanaf nu zal ik niet meer drinken van de vrucht van de wijnstok tot het koninkrijk van God gekomen is.´

19 En hij nam een brood, sprak het dankgebed uit, brak het brood, deelde het uit en zei: ´Dit is mijn lichaam dat voor jullie gegeven wordt. Doe dit, telkens opnieuw, om mij te gedenken.´

20 Zo nam hij na de maaltijd ook de beker, en zei: ´Deze beker, die voor jullie wordt uitgegoten, is het nieuwe verbond dat door mijn bloed gesloten wordt.´

Nieuwe Bijbelvertaling

Het hoogste woord daalt uit het licht

Het hoogste woord daalt uit het licht
en blijft toch voor Gods aangezicht.
Het geeft zich over aan de nacht,
zo wordt zijn grote werk volbracht.

Éen van zijn leerlingen verraadt
Hem aan de vijand die Hem haat.
Maar aan het maal des levens geeft
Hij zich aan hen als brood dat leeft.

In twee gedaanten, brood en wijn,
wil Hij ons aller voedsel zijn.
Hij geeft zichzelf, zijn vlees en bloed,
zodat Hij ons volkomen voedt.

Hij komt tot ons als lotgenoot,
Hij deelt zich aan ons uit als brood,
als losgeld geeft Hij zich aan ´t kruis
en als ons loon in ´t vaderhuis.

Lied 565, 1-4 (Liedboek Zingen en bidden in huis en kerk)
T: Th.van Aquino / Vertaling J.W. Schulte Nordholt / M: F. van der Putt

Hungertuch in de St. Urban-Kirche in Ottmarsbocholt
Foto: M. Kr-W